Blije gezichten
Op dinsdag 4 april komen de jongste kleuters van basisschool De Olijfboom zingen in Bloesemhove, het nieuwste gebouw van Amandelhof. De bewoners drinken eerst gezellig een lekker kopje koffie in de gloednieuwe brasserie. Daarna genieten de bewoners van het zingen van de kinderen. De kinderen zingen ook nog samen met de bewoners. De bewoners vinden dit erg fijn. Zowel bij de kinderen als de bewoners zien we blije gezichten. Na afloop krijgen alle bewoners een mandje bloemen, dat de kinderen zelf gemaakt hebben.
Afwisselend
Op woensdag 5 april wordt er voor de bewoners een paasbijeenkomst georganiseerd in de Elimkerk. Er wordt dankbaar gebruik gemaakt van een gratis beschikbaar gestelde rolstoelbus. Al gauw stroomt de kerk vol met bewoners, mantelzorgers, vrijwilligers, medewerkers en gemeenteleden. Er is een afwisselend programma samengesteld. Naast schriftlezing, gebed, meditatie en samenzang worden er een paar gedichten voorgedragen en is er een muziekgroepje met orgel, piano, trompet, dwarsfluit, panfluit en harp. Ook is kinderkoor ‘De Jonge Lofstem’ uitgenodigd om te komen zingen.
Knikkende knietjes
De bewoners genieten zichtbaar van de bijeenkomst. De een zit heel aandachtig te luisteren, de ander zit met een grote grijns op zijn gezicht. De bewoners zingen de bekende Psalmen en liederen uit volle borst mee. De kinderen van het kinderkoor zijn best zenuwachtig wanneer zij aan de beurt zijn. Een jongetje staat met zichtbaar knikkende knietjes. Een ander trekt nog maar eens aan zijn bretels. Maar wat zingen ze enthousiast en wat klinkt het mooi! Er zijn kinderen die zelfs alleen durven te zingen. Een jongetje laat een zucht ontsnappen: ‘Het duurt wel erg lang, wanneer stopt dit nou eens?’. Maar de bewoners kan het niet lang genoeg duren. Aan het eind van de bijeenkomst zingt het personeel de bewoners toe met het lied ‘Eens was ik een vreemd’ling voor God en mijn hart’. Altijd een bijzonder moment.
Weer in de kerk
Terwijl de kinderen zich na afloop tegoed doen aan chips en limonade, genieten de bewoners nog na. ‘Wat klonk het orgel mooi, zo hard!’ vindt de een. De ander genoot vooral van het prachtige fluitspel. ‘En wat een lieve kinderen!’. De vraag ‘Gaan jullie dit vaker organiseren?’ wordt regelmatig gesteld. Het betekent veel voor de bewoners om weer in de kerk te zijn. ‘Ik kan niet meer naar de kerk ’s zondags, maar nu ben ik weer in de kerk!’ zegt een bewoner dankbaar.
